Τελικά είχε δίκιο....

Μόλις εχθές τελείωσαν οι πανελλαδικές εξετάσεις και αρχίζει να επιστρέφει όλος ο ελεύθερος χρόνος που σε αφήνει να αναλογιστείς όλα όσα έζησες σε  slow motion και να κάνεις έναν προϋπολογισμό αυτών των 10 μηνών.Η γεύση παραμένει γλυκόπικρη ακόμα δεν έχουν βγει οι βαθμοί και όσο σίγουρος κι αν είσαι για τον εαυτό σου δεν μπορείς να προβλέψεις με ακρίβεια. Αυτό που όμως μπορείς να αναλύσεις είναι οι συμπεριφορές οι δικές σου αλλά και των γύρων σου...Και εδώ αντηχεί στα αυτιά μου η φράση της καθηγήτριας μου..."στη τρίτη λυκείου γνωρίζεις καλύτερα τον εαυτό σου αλλά και τους γύρω σου". Τελικά είχε δίκιο...αναμφίβολα κάτω από πίεση μάλλον βγάζουμε το χειρότερο μας εαυτό αλλά ταυτόχρονα δεν συγκρατούμε τον αληθινό. Άνθρωποι που θεωρούσα ότι είναι "δικοί μου" και μπορούσα να τους εμπιστευτώ τους φόβους και τις ανασφάλειες μου όπως κι εκείνοι σε μένα και πίστευα πως θα είναι παρόν σε αυτή τη φάση της ζωής μου δεν ήταν. Όχι ότι έχω απαίτηση να είναι παρόντες σε κάθε μου βήμα και να παραγκωνίζουν τη ζωή τους για να νταντεύουν εμένα όχι. Όμως περίμενα να μου διαθέσουν λίγο χρόνο λίγο ελάχιστο όχι για να δώσουν λύση στα προβλήματα μου αλλά απλά να μου μιλήσουν να με κάνουν να γελάσω και εν πάσει περιπτώσει να συνεχίσουν να έχουν το ρόλο που είχαν πριν τις πανελλήνιες. Όμως αντί αυτού έκαναν πολύ χειρότερα τα οποία δεν δικαιολογούνται όπως το να πληγώνεις συστηματικά κάποιον μόνο και μόνο επειδή δεν έχεις που να ξεσπα΄σεις η επειδή απλά ξέχασες να σκέφτεσαι. Και εδώ εντοπίζεται το παράδοξο της υπόθεσης!Βρέθηκαν άλλοι άνθρωποι που δεν περίμενα ποτέ ότι θα έρθουν και σε δύσκολες στιγμές μου έδωσαν αυτό που είχα περισσότερο ανάγκη...αγάπη και κατανόηση για να πάρω τα πάνω μου και να συνεχίσω. Σε αυτή τη σχολική χρονιά γνώρισα και τον φύλακα άγγελο μου και ίσως να είναι ο λόγος που θα λέω για πάντα ότι η Γ' Λυκείου ήταν η καλύτερη τάξη ever! Κι όχι μόνο! Άνθρωποι που με ξέρουν ελάχιστα μου άνοιξαν την καρδία τους άνθρωποι που δεν περίμενα νοιάστηκαν και φοβήθηκαν για μένα...οι μόνες αληθινές ευχές που πήρα ήταν από αυτούς...Γι'αυτό και τους αφιερώνω αυτή την Ανάρτηση...Μωρό μου Σ'αγαπώ και σ'ευχαριστώ για όλα, johana μου είμαι τυχερή που σε γνώρισα, ρουφ (χιχι) θα μου λείψουν οι τσακωμοί μας, Ελένη ευχαριστώ που με έκανες να γελάω και με άφηνες να σου κλαψουρίζω οι τρέλες μας θα παραμείνουν επικές, Ιβάνα μου ευχαριστώ για όλη τη συμπαράσταση, Αθηνούλα θα παραμείνεις για πάντα η καλή μου νεράιδα, ΑΑΑΑΑΑΑ κυρία Αναστασία..... Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ EVER!! ευχαριστώ για όλη την αγάπη και τη συμπαράσταση!:) και τέλος Παύλο...ότι και να πω είναι λίγοοοοο!!!!!!! είσαι ο ανυπέρβλητος κολλητός μου!!!!:P Αφιερωμένο σε όλους εσάς με όλη μου την αγάπη....:)