Γιατί;

Κάποιος Γερμανός από τους πολλούς που κάνουν δηλώσεις καθημερινά σχολίασε:

<<Το χειρότερο που έχουν να αντιμετωπίσουν οι Ελληνες σε αυτές τις εκλογές είναι να ψηφίσουν αυτούς  που τους έφεραν σε αυτό το χάλι.>>. Αυτό το δήλωσε κάποιος που ακολουθεί πολιτική αφανισμού της Ελλάδας ενώ οι Έλληνες τι φώναζαν ακολουθώντας τον Αντώνη Σαμαρά??? Να'τος! Να'τος! ο Πρωθυπουργός! Τελικά είμαστε άξιοι της μοίρας μας γιατί με τις δικές μας ψήφους αντί να καταδικάζουμε αυτό το μπάχαλο το μεγαλώνουμε! πως?? με το να ελπίζουμε ότι όλοι αυτοί οι επαγγελματίες πολιτικοί θα βάλουν στην άκρη την προσωπική τους ματαιοδοξία και φιλοδοξία και θα συνεργαστούν ώστε όχι να σωθούμε προς θεού...ΝΑ ΜΗΝ ΤΑ ΧΆΣΟΥΜΕ  ΌΛΑ! Ήδη ο ΣΎΡΙΖΑ δήλωσε ξεκάθαρα ότι δεν επιδέχεται συζήτηση και συνεργασία με κανέναν και θα εμφανιστεί ως μια ισχυρή αντιπολίτευση. Καλώς ή κακώς δεν είμαι κατάλληλη να κρίνω αυτό που βλέπω μόνο είναι μια γενικότερη κατάσταση κοκορομαχίας για να επικρατήσει ο δυνατότερος και νομίζω είναι κατά κοινή ομολογία υπαίτιοι οι ίδιοι και οι ίδιοι άνθρωποι που αποδεικνύονται κάθε μέρα όλο και πιο ανίκανοι...Γιατί τους ψηφίζουμε όμως??? Γιατί ενώ κατεβήκαμε κατα χιλιάδες διαδηλώσεις για να τους προπηλακίσουμε ψηφίζουμε πάλι τους ίδιους?? Γιατί οι ηλικίες 45-50 και ανω κάθε μέρα βρίζουν τους εκάστοτε πολιτικούς που τους κόβουν τις συντάξεις και πάλι ψήφισαν τους ίδιους?? Γιατί οι εργαζόμενοι που πέρνουν ένα μισθό από  ψίχουλα και διακήρυξαν οτι θα ''τιμωρήσουν" τους υπαίτιους για την κατάσταση που τους οδήγησαν τώρα φωνάζουν να'τος να'τος ο πρωθυπουργός?? Άβυσσος η ψυχή του Ελληνα και ένα πράγμα μόνο ρωτώ..Γιατί με αναγκάζετε να θέλω να φύγω? γιατί με αναγκάζετε να μην έχω μέλλον? να περιμένω τα αποτελέσματα των πανελληνίων με αγωνία και μετά να λέω..και μετά τι? γιατί να πρέπει να διαλέξω σχολή που θα μου προσφέρει αποκατάσταση και όχι που μου αρέσει επειδή πολύ απλά..λεφτά δεν υπάρχουν? γιατί να έχω πρόβλημα υγείας και να φοβάμαι να πάω σε δημόσιο νοσοκομείο? και τέλος γιατί ενώ όλοι μιλούν για "την επόμενη μέρα" εγώ αισθάνομαι σαν την προηγούμενη μέρα? Είμαι εγώ λάθος άραγε?

Υπάλληλος mini market VS ηλικιωμένοι

Πραγματικά η τρίτη ηλικία μπορεί να μας αφήσει χωρίς μαλλιά, αυτιά και λαλιά...ακολουθούν μερικοί επικοί διάλογοι για πολλά γέλια για να γίνει πιο ανάλαφρο το κλίμα....:)

περίπτωση 1!: ο παππούς high tech!

Π: Θέλω μια κάρτα cosmote των 5 γιατί μου έλειξε το what's up! ντόινγκ!:P

περίπτωση 2!: Η αποφασιστική γιαγιά!:P

Γ: ήρθα να πάρω το ψωμί που έχω παραγγείλει...

Υ: ορίστε γιαγιά...

Γ: Η μάλλον κράτησε το θα περάσω να το πάρω αργότερα...

Υ: , έγινε θα το αφήσω στο τάδε μέρος...

Γ: Τελικά δώσε μου το γιατί μπορεί να μη τελειώσω τη δουλεια μου να μην γυρίζω μετά...

Υ: Ορίστε κτλ κτλ...

Γ: Μμμμ δεν ξέρω λες να το πάρω??? και που θα το αφήσω??

Y: Όπως νομίζεις...(ενδόμυχες σκέψεις...(*%*#%*$Υ^))

Γ: Τελικά κράτησε το και να μου το φέρεις μετά μαζί με κάποια ακόμα πράγματα που θέλω!:P

περίπτωση 3! : H γιαγιά big brother!

Γ: Τι κάνει το αγόρι σου???

Y: το ποιο???

Γ: Ελα εγώ ξέρω ξέρω είναι από το δικό μας το σόι εσύ θα γίνεις δικό μας κορίτσι!

Y: ποιος καλέ γιαγιά???

Γ: Αχ δεν θες να πεις ε???? εντάξει δεν πειράζει πάντως είναι πολύ καλό παιδί έχεις πολύ ωραίο γούστο!

Y: Βρε γιαγιά δεν έχω καταλάβει για ποιον μου λες...

Γ: Δεν πειράζει! εγώ ξέρω ξέρω!( και κλείνει συνομωτικά το μάτι!):P

περίπτωση 4! Ο παππούς φιλόπατρις!
την ώρα που βρίσκεται στο μαγαζί χτυπάει κινητό με γνωστό τραγουδάκι που κυκλοφόρησε πρόσφατα....
Α! γίνεται να μου το κάνεις και μένα να χτυπάει έτσι???
Ναι αμέ! ποιό τραγούδι θέλεις παππού??
Εχει το ως πότε παλικάρια????? :o


περίπτωση 5! ο φιλόζωος παππούς!


-Θέλω corn flakes για τα σκυλάκια?? 
-είσαι σίγουρος ότι θέλεις corn flakes???
-ναι θέλω αυτά που λιώνουν στο γάλα.
-μα αυτά είναι για τους ανθρώπους...
-θέλω εκέινα που έχουν το σκυλί απο έξω!


Τελικά εννοούσε σκυλοτροφή που την σερβίρει(!) προφανως στο γάλα!


enjoy!!!!!:)

Ημερολόγιο

Τόσα χρόνια μες τους χάρτες μου σε ψάχνω,
κι ας μην έσκυψες ποτέ στο μέτωπο μου
με τα δυό σου χείλια να αφήσεις
μια ανάσα στη ζωή μου.

Κι αν η προσευχή μου οινόπνευμα μυρίζει,

καπνό και πυρετό,στο γυάλινο το κύμα τ' όνομά σουφωνάζω να καθρεφτιστεί η φωνή μου.

Και στο διάβολο πουλάω τη ψυχή μου εγώ,

για να βρεθώ απόψε τυλιγμένος στου κορμιού σου το βυθό. 

Κάπου η νύχτα μεσοπέλαγα κρεμιέται

στην αγχόνη τ' ουρανού
κι ο δαίμονας καβάλα στο σκοτάδιαρπάζει τη μετέωρη ευχή μου.

                                                  Και σαν άστρο καυτερό προς το νησί σου τα λόγια μου πετάει πληγώνοντας τα βράχια και την άμμο,στη χτένα σου καρφώνει την ψυχή μου.

http://www.youtube.com/watch?v=_nZke_r3Xq0&list=UU4dZCSLxCACWuabKBGG103Q&index=6&feature=plcp

Και σταγόνα τη σταγόνα κυλάω εγώ
σαν αλμυρό νερό στους ώμους
και στον ακριβό σου το λαιμό.

Κι ας το ξέρω πως του λόγου του
στην ανεμόσκαλα εκεί, με περιμένειγια να μου λιμάρει το σκοινί.

Πάνε χρόνια που αντίκρυ αναβοσβήνουν
τα φώτα κάποιας γης,
τα φώτα κάποιας ξεχασμένης νήσου,
που λένε είν' οι κορφές του παραδείσου.

Μα το ξέρω είναι της θάλασσας τα μάγια,
δεν υπάρχει αυτή η στεριά,
μιας και κανείς ποτέ του εκεί δεν πήγε,
γι αυτό σφιχτά κρατιέμαι στο κορμί σου.

Και μπροστά απ' τους κολασμένους
περνάω εγώ σαν μια σκιά
που σεργιανάει στον Άδη
τη δικιά σου μυρωδιά.

Κι είναι λέω ο παράδεισος για μας, αγάπη μου μικρή,
να μοιραζόμαστε τούτη τη κόλαση μαζί.

Ο Χρήστος Θηβαίος ερωτεύτηκε πολύ μια γυναίκα η οποία ήταν αρκετά χρόνια πιο μικρή του. Την παρακαλούσε συνεχώς να βγουν μαζί μια νύχτα σε εστιατόριο, μα αυτή δεν ήθελε. Μετά από αρκετό καιρό, αυτή δέχτηκε. Εκείνος πήγε στο εστιατόριο και την περίμενε. Η κοπέλα πήγαινε να τον συναντήσει,αλλά της συνέβη ένα δυστύχημα στο δρόμο με το αυτοκίνητο και πέθανε…Έτσι έγραψε ο Θηβαίος αυτούς τους στοίχους, μέσα από πυρετό και δάκρυα . Αυτό συνέβη στην Ιταλία όπου σπούδαζε Φιλοσοφία.

Άραγε μπορούμε να ορίσουμε όρια στον έρωτα??μπορούμε να βάλουμε ακόμα και σε αυτό το ανεξέλεγκτο συναίσθημα τα "πρέπει"??? και ποιος είναι αυτός που τα καθορίζει?? Κι αν ακόμα τα καθορίζει γιατί δεν μας μαθαίνει πώς να βρούμε αλλού την ευτυχία? όλο αυτό το συναίσθημα που χαρίζει μονάχα ο έρωτας??? γιατί δεν μας λέει αν υπάρχει αλλού?? Μάλλον επειδή ποτέ δεν το βρήκε...Αυτός όμως δεν φταίει για τον "καταδικασμένο" έρωτα...Αυτόν που τα "πρέπει"δεν τον άφησαν να ζήσει...οχι για την δική του κατάληξη φταίνε οι δυο τους...που τους έφαγαν τα "πρέπει",οι υποχρεώσεις,οι αναστολές και όσα τους κρατάνε μακριά...Αυτός όμως που δεν παλεύει δεν είναι πραγματικά ερωτευμένος...ερψτευμένος είναι αυτός που πέφτει άοπλος στη φωτιά του έρωτα και δεν φοβάται να καεί...

Τι να πει κανείς...

Για όσα είδαμε πάλι σήμερα...


Δεν τοποθετούμαι απέναντι σε καμία παράταξη ούτε και υποστηρίζω καμία παράταξη μέσα απο αυτή την ανάρτηση. Απλά ένιωσα την ανάγκη να σχολιάσω όλα αυτά που βιώνω μέσα απο αυτό το blog. Παρακολουθώντας τα σημερινά γεγονότα  μου γεννήθηκε το εξής ερώτημα: Σε τι σημείο έχουμε φτάσει ώστε να ψηφίζουμε και επιλέγουμε ανθρώπους να μας εκπροσωπούν οι οποίοι ξυλοκοπούν-ξυλοκοπούνται και χυδαιολογούν ανελέητα στα παράθυρα αντί να κάνουν έναν σοβαρό εποικοδομητικό διάλογο με επιχειρήματα??? Που υποσκάπτουν τα θεμέλια της δημοκρατίας που τους δίνει μάλιστα το δικαίωμα να εκφράζονται ελύθερα??? Αν αντιπαραθέσεις δύο εφτάχρονα με αυτού του είδους τους πολιτικούς( γιατί υπάρχουν και ορισμένοι που πρεσβέυουν ορισμένες θέσεις και καλό είναι να μην γενικεύουμε)     θα συνειδητοποιήσεις ότι ακούς τα ίδια λόγια : Εσύ φταίς όχι εσύ φταίς κτλ. Μόνο που τα παιδιά κάποια στιγμή θα τα βρουν ενώ εμέις φτάσαμε στο άλλο άκρο. Ανεξάρτητα απο το ποιος φταίει και μόνο η ιδέα ότι δίνουμε την ψήφο μας σε άτομα που ξυλοκοπούν-ξυλοκοπούνται ή χυδαιολογουν για να επιβληθούν είναι το λιγότερο αποκρουστική και παρουσιάζει ένα μέλλον το λιγότερο ζοφερό. Πόσο φανερή είναι η έλλειψη παιδείας σε όλα αυτά που βλέπουμε τριγύρω...πολλές θεωρίες συνωμοσίας ακούμε και τελικά τι μέλει γενέσθαι θα το μάθουμε σύντομα όμως το χρέος της προσωπικής μας διαπαιδαγώγησης δεν είναι μόνο θέμα των αρμοδίων αλλά και του ίδιου μας του εαυτού....


«Τρία προσόντα πρέπει να έχουν όσοι πρόκειται να αναλάβουν τη διακυβέρνηση ενός κράτους. Πρώτον, φιλία προς το υπάρχον καθεστώς. Δεύτερον, την απαραίτητη ικανότητα. Και τρίτον, την αρετή εκείνη και την αγάπη προς τη δικαιοσύνη που ταιριάζουν στο κράτος στο οποίο ζει.»

Αριστοτέλης

Περι σκονακίου και άλλων τεχνασμάτων...

Εμπλέχτηκα εν μέσω πανελλαδικών και μεσα σε τρεις συζητήσεις με θέμα τα σκονάκια στις πανελλήνιες και άκουσα τρεις διαφορετικές απόψεις που με ενέπνευσαν για το συγκεκριμένο θέμα...

Στη πρώτη συζήτηση άκουσα συμμαθητή μου που σκόπευε να ετοιμάσει ένα σκονάκι και όταν ρωτήθηκε για ποιο λόγο το κάνει αυτό δικαιολογήθηκε με την εξής αυτούσια φράση:<<δεν με ενδιαφέρει για τους άλλους ας πάρω εγώ τους βαθμούς να βγάλω τα μόρια για τη σχολή και ας κόψουν το λαιμό τους όλοι οι άλλοι>>.Εδώ τι σχόλιο να κάνεις! Να μιλήσεις για το έντονο συναίσθημα "ευγενούς άμιλας" του συγκεκριμένου ατόμου ή για τη υπέρμετρη φιλαρέσκεια που του δίνει την εντύπωση ότι είναι πολύ καλύτερος απο όλους όσους διάβασαν,μελέτησαν,στερήθηκαν όλη τη χρονιά αφού αυτός πολύ απλά δεν είναι "κορόιδο". Ας μην μιλήσω για ψυχολογικούς παράγοντες λοιπόν εφόσον δεν είμαι η κατάλληλη να κρίνω αντικειμενικά. Ομως νομίζω πολλοί είναι που θα συμφωνήσουν σε αυτο...πως μπορείς εσύ να στερήσεις τη θέση απο εμένα σε μια εποχή τόσο δύσκολη, σε μια εποχή όπου μόνο το πτυχίο της σχολής δεν είναι πάντοτε αρκετό , που έκανα μια προσπάθεια ικανοποιητική ή όχι θα φανεί ,που οι γονείς μου έκαναν θυσίες για να φτάσω ως εδώ πως μπορείς εσύ να διεκδικείς τη θέση που διεκδικώ εγώ να μπεις στη σχολή που θέλεις και να ακολουθήσεις το επάγγελμα που επιθυμείς αφού γι'αυτό το λόγο κανεις το σκονάκι???? και κάτι τελευταίο...αν έκατσες και έβγαλες όλη την ύλη για να το γράψεις έχεις κάνει ήδη το διάβασμα που χρειαζόσουν, αν πάλι ήταν η πρώτη  φορά που την έβλεπες λίγο αργά συνειδητοποίησες πόσο σημαντικό είναι αυτό που κάνεις και αν είχες λίγη τσίπα πάνω σου θα έπρεπε να συνειδητοποιήσεις πόσο κακό κάνεις στους άλλους! κρίμα είναι να φωνάζουμε ότι δεν στηρίζεται η νεολαία σήμερα όταν η ίδια η νεολαία δεν στηρίζεται μεταξύ της.

Στην επόμενη συζήτηση άκουσα ένα άλλο παρατράγουδο απο άτομο που σχολίαζε τη παραπάνω στάση:<<Είναι πολύ άδικο αλλά Θέλει θάρρος και τόλμη για να κάνεις σκονάκι λόγω των σοβαρών επιπτώσεων τρέμω μόνο στην ιδέα γι'αυτό δεν θα έκανα ποτέ>>. Δηλαδή αν μπορούσες θα έκανες??? Και από πότε το θράσος μεταφράζεται σε θάρρος και τόλμη??? δηλαδή εμείς που πήγαμε και γράψαμε  ήμασταν κορόιδα???>>
Και στη τρίτη συζήτηση άκουσα αυτό: <<Διάβαζε όλη τη χρονιά αλλά επειδή αγχώνεται πολύ έκανε σκονάκι όλο το βιβλίο!>>. Αυτή είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση που αν και αδικεί το ίδιο με όλες τις υπόλοιπες είναι λιγο περίεργη και δεν την έχω καταλάβει...Αν έχεις διαβάσει έχεις κάποιες πιθανότητες να τα πας καλά γιατί τις ρισκάρεις??? Προφανώς κάτι δεν έχεις εμπεδώσει καλά για να έχεις ΤΟΣΟ ΑΓΧΟΣ επομένως τι σε εμπόδισε να το μάθεις??? κι αν δεν πρόλαβες υπάρχουν κάποιες πιθανότητες να πέσει αν είσαι και γκαντέμης αλλά σίγουρο είναι ότι δεν θα είναι μόνο αυτο γράψε τα άλλα ρε αδερφέ! άγχος είχαμε ΟΛΟΙ μας άλλοι λιγότερο άλλοι περισσότερο αν όμως κάναμε το ίδιο γιατί να δώσουμε εξετάσεις??? ας έπαιρνε ο καθένας ένα βιβλίο και ας έβγαζε μεγαλύτερο βαθμό αυτός που θα έβρισκε πρώτος τη σωστή σελίδα! 

Παρόλ'αυτά  φαίνεται πως οι αρμόδιοι κάνουν καλή δουλειά και σπάνια δεν ανακαλύπτονται τέτοιου είδους τεχνάσματα κάτι που είναι θετικότατο...

Ελπίζω  ο καθένας απο εμάς να πάρει σε γενικές γραμμές αυτό που του αξίζει...:)

Παρακαλούνται σχόλια και απο τις δύο πλευρές ωστε να μην ακούγεται μόνο η μια πλευρα...:)

Δώσε μου λιγάκι ουρανό...

Τώρα που φεύγεις από εμένα και σε χάνω

ένα σου λέω, μην αλλάξεις ουρανό

σημάδια άφηνε στα σύννεφα επάνω,

γιατί δεν πρέπει να χαθούμε εμείς οι δυο.

http://www.youtube.com/watch?v=xdjWumOsjrE

Δώσε μου λιγάκι ουρανό,

πάρε με μαζί στο πέταγμά Σου,

Μάθε με και εμένα να πετώ,

να μην έχω ανάγκη τα φτερά Σου.

Και αν κάτι άλλο την καρδιά Σου έχει πάρει,

ένα Σου λέω μην αλλάξεις ουρανό Θα 'ρχονται νύχτες που θα 

ψάχνεις το φεγγάρι,και το δικό μου τελευταίο Σ' Αγαπώ.

Η απόλαυση του έρωτα διαρκεί μια στιγμή. Ο πόνος της χαμένης αγάπης διαρκεί μια ζωή.

Κατάλοιπα της χθεσινής νύχτας..:)

Εξαρτάται μου λές...

http://www.youtube.com/watch?v=yE1wfjbuZMc

enjoy!:)

Τελικά είχε δίκιο....

Μόλις εχθές τελείωσαν οι πανελλαδικές εξετάσεις και αρχίζει να επιστρέφει όλος ο ελεύθερος χρόνος που σε αφήνει να αναλογιστείς όλα όσα έζησες σε  slow motion και να κάνεις έναν προϋπολογισμό αυτών των 10 μηνών.Η γεύση παραμένει γλυκόπικρη ακόμα δεν έχουν βγει οι βαθμοί και όσο σίγουρος κι αν είσαι για τον εαυτό σου δεν μπορείς να προβλέψεις με ακρίβεια. Αυτό που όμως μπορείς να αναλύσεις είναι οι συμπεριφορές οι δικές σου αλλά και των γύρων σου...Και εδώ αντηχεί στα αυτιά μου η φράση της καθηγήτριας μου..."στη τρίτη λυκείου γνωρίζεις καλύτερα τον εαυτό σου αλλά και τους γύρω σου". Τελικά είχε δίκιο...αναμφίβολα κάτω από πίεση μάλλον βγάζουμε το χειρότερο μας εαυτό αλλά ταυτόχρονα δεν συγκρατούμε τον αληθινό. Άνθρωποι που θεωρούσα ότι είναι "δικοί μου" και μπορούσα να τους εμπιστευτώ τους φόβους και τις ανασφάλειες μου όπως κι εκείνοι σε μένα και πίστευα πως θα είναι παρόν σε αυτή τη φάση της ζωής μου δεν ήταν. Όχι ότι έχω απαίτηση να είναι παρόντες σε κάθε μου βήμα και να παραγκωνίζουν τη ζωή τους για να νταντεύουν εμένα όχι. Όμως περίμενα να μου διαθέσουν λίγο χρόνο λίγο ελάχιστο όχι για να δώσουν λύση στα προβλήματα μου αλλά απλά να μου μιλήσουν να με κάνουν να γελάσω και εν πάσει περιπτώσει να συνεχίσουν να έχουν το ρόλο που είχαν πριν τις πανελλήνιες. Όμως αντί αυτού έκαναν πολύ χειρότερα τα οποία δεν δικαιολογούνται όπως το να πληγώνεις συστηματικά κάποιον μόνο και μόνο επειδή δεν έχεις που να ξεσπα΄σεις η επειδή απλά ξέχασες να σκέφτεσαι. Και εδώ εντοπίζεται το παράδοξο της υπόθεσης!Βρέθηκαν άλλοι άνθρωποι που δεν περίμενα ποτέ ότι θα έρθουν και σε δύσκολες στιγμές μου έδωσαν αυτό που είχα περισσότερο ανάγκη...αγάπη και κατανόηση για να πάρω τα πάνω μου και να συνεχίσω. Σε αυτή τη σχολική χρονιά γνώρισα και τον φύλακα άγγελο μου και ίσως να είναι ο λόγος που θα λέω για πάντα ότι η Γ' Λυκείου ήταν η καλύτερη τάξη ever! Κι όχι μόνο! Άνθρωποι που με ξέρουν ελάχιστα μου άνοιξαν την καρδία τους άνθρωποι που δεν περίμενα νοιάστηκαν και φοβήθηκαν για μένα...οι μόνες αληθινές ευχές που πήρα ήταν από αυτούς...Γι'αυτό και τους αφιερώνω αυτή την Ανάρτηση...Μωρό μου Σ'αγαπώ και σ'ευχαριστώ για όλα, johana μου είμαι τυχερή που σε γνώρισα, ρουφ (χιχι) θα μου λείψουν οι τσακωμοί μας, Ελένη ευχαριστώ που με έκανες να γελάω και με άφηνες να σου κλαψουρίζω οι τρέλες μας θα παραμείνουν επικές, Ιβάνα μου ευχαριστώ για όλη τη συμπαράσταση, Αθηνούλα θα παραμείνεις για πάντα η καλή μου νεράιδα, ΑΑΑΑΑΑΑ κυρία Αναστασία..... Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ EVER!! ευχαριστώ για όλη την αγάπη και τη συμπαράσταση!:) και τέλος Παύλο...ότι και να πω είναι λίγοοοοο!!!!!!! είσαι ο ανυπέρβλητος κολλητός μου!!!!:P Αφιερωμένο σε όλους εσάς με όλη μου την αγάπη....:)

Ανάρτηση Νο1!

Το blog αυτό είναι γεγονός! προέκυψε μετά απο πολύ σκέψη και διάφορες επιδράσεις απο το νετ...Για όσους το επισκεφθούν εύχομαι απλά...να μην χάσουν το χρόνο τους!:)